मंगेश पाडगावकर...

पार्टनर... व पु काळे

पोरगी म्हणजे झुळुक! अंगावरून जाते. अमाप सुख देऊन जाते. पण धरून ठेवता येत नाही.

आपल्याला हवा तेव्हा तिसरा माणुस न जाणं हाच नरक.

तुला मी हाक कशी मारु? पार्टनर ह्याच नावाने.
आपल्याला खरं तर नावच नसतं. बारशाला नाव ठेवतात ते देहाचं.

लक्षात ठेव दोस्त, तुला मी हवा आहे म्हणुन मला तू हवा आहेस.

कुणाचा तरी मुलगा होणं टाळता येत नाही. कुणाचा तरी बाप होणं टाळता येतं.

दु:खं, आनंद, जय, पराजय, हसु, आसु, जन्म, मरण, विरह-मिलन, सगळं तसच असतं .प्रत्येक क्षणी माणसाचं मन नवा जन्म घेतं, एवढच काय ते नविन. पुन्हा जन्म घेण्याची ही क्रिया थांबणं हेच मरण.

समुद्राची ताकद टिटवीला समजत नाही.
आकाशाची व्याप्ती गरुडाला समजत नाही.
सुगंधाचं कोडं फ़ुलाला उमलत नाही.
एवढासा तू, त्याहुन एवढासा मी मला जिवनाचा अर्थ कसला विचारतोस?आणी त्याहीपेक्षा संभोगाचा अर्थ लावायचा असतो, हे तुला कोणी सांगितले?
पाणी म्हणजे एच टू ओ.इथचं सगळे थांबलेले आहेत.मुर्ख म्हणुन नव्हे तर जाणकार म्हणुन थांबले.
पृथ:करण पाण्याचं करायचं असतं, तहानेचं नाही हे त्यांना समजलं म्हणुन.
कोणता आनंद क्षणजीवी नाही?
दोन इंच लांबीच्या जिभेवर पदार्थ असतो तोवर चव. खाली उतरला की घास.
सुगंधाचं नातं नाकाशी.घशातुन आत गेल्यावर ति फ़क्त हवा.
खरं तर सगळ्या पंचेंद्रियांचं नातं रसिकतेशी नसुन तृप्तीशी असतं. तो क्षण संपला की रसीकता संपली.
इतर अनेक गरजांप्रमाणे "तृप्ती" जी एक गरज आहे.
जो गरजु आहे त्याला व्यवहार सांभाळावा लागतो.व्यवहार नेहमी साधतोच असं नाही.तो सत्यासारखा कटू असतो.
ज्या मनात रसिकता असते त्याच मनात कटूता निर्माण होते.
सध्या एकच वर्तमान्काळ सांभाळ.

अशा वेळी आपल्या मनाला आपणच आवरायचं असतं....

गंध आवडला फुलाचा म्हणून
फूल मागायचं नसतं
अशा वेळी आपल्या मनाला आपणच आवरायचं असतं....


परक्यांपेक्षा आपलीच माणसं
आपल्याला नेहमी दगा देतात
एकमेकांच्या पाठीवर मग्
नजरे आडून वार होतात


भळभळणा-या जखमेतून
विश्वास घाताचं रक्त वाहतं
छिन्नविछीन्न जखमेला तेव्हा
आपणच पुसायचं असतं

अशा वेळी आपल्या मनाला आपणच आवरायचं असतं....

आपलं सुःख पाहण्याचा तसा
प्रत्येकाला अधिकार आहे..
पण्; दुस-याला मारुन जगणं
हा कुठला न्याय आहे...

माणूस म्हणुन माणसावर
खरं प्रेम करायचं
आपल्या साठी थोडं,
थोडं दुस-यासाठी जगायचं

जगण्याचं हे ध्येय मनात आपणच बाणवायचं आसतं
अशा वेळी आपल्या मनाला आपणच आवरायचं असतं....

आपल्याला कोणी आवडणं
हे प्रत्येक वेळी च प्रेम नसतं
आकर्षणाचं स्वप्नं ते
आकर्षणंच असतं...

मान्य आहे,
आकर्षणात प्रेम केव्हा केव्हा दिसतं...
पण् जे चकाकतं
ते प्रत्येक् वेळीच् सोनं नसतं


मन् आपलं वेडं असतं
वेडं आपण व्हायचं नसतं..
मन मारुन जगण्यापेक्षा
वेळीच त्याला आवरायचं

अशावेळी....
आणि अशाच वेळी आपल्या मनाला आपणच आवरायचं असतं....

-- अनामिक

सुन्या सुन्या मैफिलीत माझ्या

सुन्या सुन्या मैफिलीत माझ्या
तुझेच मी गीत गात आहे
अजुन ही वाटते मला की
अजून ही चांद रात आहे

कळे ना मी पाहते कुणाला
कळे ना हा चेहरा कुणाचा
पुन्हा पुन्हा भास होत आहे
तुझे हसू आरशात आहे

सख्या तुला भेटतील माझे
तुझ्या घरी सूर ओळखीचे
उभा तुझ्या अंगणी स्वरांचा
अबोल हा पारिजात आहे

उगीच स्वप्नांत सावल्यांची
कशास केलीस आजर्वे तू
दिलेस का प्रेम तू कुणाला
तुझ्याच जे अंतरात आहे

-- कविवर्य सुरेश भट

रंग माझा वेगळा!

रंगुनी रंगांत साऱ्या रंग माझा वेगळा!
गुंतुनी गुंत्यात साऱ्या पाय माझा मोकळा!

कोण जाणे कोठुनी ह्या सावल्या आल्या पुढे;
मी असा की लागती ह्या सावल्यांच्याही झळा!

राहती माझ्यासवे ही आसवे गीतांपरी;
हे कशाचे दुःख ज्याला लागला माझा लळा!

कोणत्या काळी कळेना मी जगाया लागलो
अन् कुठे आयुष्य गेले कापुनी माझा गळा ?

सांगती 'तात्पर्य' माझे सारख्या खोट्या दिशा :
'चालणार पांगळा अन् पाहणारा आंधळा !'

माणसांच्या मध्यरात्री हिंडणारा सूर्य मी :
माझियासाठी न माझा पेटण्याचा सोहळा !

-- कविवर्य सुरेश भट

मराठी

लाभले आम्हास भाग्य बोलतो मराठी
जाहलो खरेच धन्या एक तो मराठी
धर्म, पंथ, जात एक जाणतो मराठी
एवढ्या जगात माय मानतो मराठी

आमुच्या मनामानात दंग ते मराठी
आमुच्या रगरगात रंगते मराठी
आमुच्या उरा उरात स्पंदाते मराठी
आमुच्या नसानसात नाच ते मराठी

आमुच्या पिलापिलात जन्मते मराठी
आमुच्या लहानग्यात रांगते मराठी
आमुच्या मुलामुलीत खेळते मराठी
आमुच्या घराघरात वाढते मराठी

आमुच्या कुला कुलात नांदते मराठी
येथल्या फुलाफुलात हासते मराठी
येथल्या दिशादिशात दाट ते मराठी
येथल्या नगानगात गर्जते मराठी

येथल्या दरीदरीत हिंडते मराठी
येथल्या वनावनात गुंजते मराठी
येथल्या तरुलतात साजते मराठी
येथल्या कळीकळीत लाजते मराठी

येथल्या नभामधून वर्षते मराठी
येथल्या पिकांमधून डोलते मराठी
येथल्या नद्यांमधून वाहते मराठी
येथल्या चराचरात राहते मराठी

पाहुणे जरी असंख्य पोसते मराठी
आपुल्या घरात हाल सोसते मराठी
हे असे कितीक 'खेळ' पाहते मराठी
शेवटी मदांध तख्त फोडते मराठी

-- कविवर्य सुरेश भट

अवेळी फोन...

प्रेम

कणा

Placement

आज दुपारचा तो sms वाचून close करवेना
बँक account मधे झाला ; पहिला पगार जमा

काय करायचे त्याची विचारचक्रे सुरु झाली
त्याच बरोबर मनात ; मगच्य आठवणींची गर्दी झाली

आठवले ते दिवस ; campus interview चे
placement साठी केलेल्या धडपडीचे

रोज खेळ सुरु होता ; apptitude अन technical चा
आज नाहीतर उद‍या दुसरा ; पुन्हा लढा द‍यायचा

better luck next time ऐकून ; कान जेव्हा थकले
स्वत:वर विश्वास ठेव सांगून ; हात मित्राने धरले

एक सखा थांबून राहीला ; selection ची party देण्यासाठी
दुसऱ्याने सत्यनाराणालाही थोपवले माझ्या placement साठी

आजच्या साठी all the best असं रोज म्हणायचे सगळे
सोबत होते आई बाबांचे आशेने भरलेले डोळे

एकच विचार दिवसभर डोक्यात भिनत होता
रात्रीच्या स्वप्नातही तोच किरकिरत होता

ठरवलं तेव्हा आता यश मिळेपर्यंत झगडायचं
depression ला आजच्या ; उद‍याचा confidence बनवायचं

confidence चा त्या अखेरीस विजय झाला
offer letter घेऊन एक दिवस माझाही आला

आईने स्वत: वाचण्याआधी ते ठेवले समोर देवाच्या
आणि म्हणाली कष्टांचे चीज झाले आज माझ्या लेकराच्या

मग आप्तेष्टांना फोन झाले ; गोड बातमी सांगायला
पेढे झाले , party झाली ; आनंद साजरा करायला

त्यानंतर चातकासारखी joining ची वाट बघत होतो
student मधून professional व्हायला उतावळा झालो होतो

आला तो उड्डाणाचा दिवस ; नव्या प्रवासाच्या आकाशात
नव्या आकांक्षा , नव्या क्षितीजांसह होतो नव्या उत्साहात

गोड welcome नी झाली सुरुवात नव्या गड्यांची team मध्ये
प्रथमदर्शनी सर्वच छान वाटले ; या नव्या वाटेमध्ये

interview चा पाहुणा म्हणून जी cofee प्यायली
तीच cofee आता इथे रोजची हक्काची झाली

पण...

तो कप share करायला table समोर कोणीही नव्हते
friendly environment असले तरी मित्र दूर गेले होते

open culture असले तरी आता मोकळे कुणी राहिले नव्हते
AC मध्ये बसताना ; पारावरच्या गप्पांचे रंग उडाले होते

आता उरले फक्त phone आणि IM वरचे बोलणे
लवकरच लक्षात आले ; आता शक्य नाही मागे फिरणे

थोडे साधे होते आधीचे दिवस ; पण नक्की होते आनंदी
खडतर असतील कदाचीत ; पण होते ते स्वछंदी

सुख मिळवण्यासाठी ; पैसा लागतो कमवायला...
का पैसा मिळवण्यासाठी ; सुख लागते गमवायला ?

या प्रश्नाचे उत्तर हवे ज्याचे त्याने शोधायला
का प्रत्येकालाच लागते कधीतरी या सोनाच्या पिंजऱ्यात यायला ?

नमस्कार...

मराठी मधला माझा पहिला blog... इ्थं मला भावलेलं, मनाला भिडलेलं असं सर्व काही post करायचा प्रयत्न करतोय.. कविता, लेख, आवडते विषय आणि बरंच काही...